رویداد «پلی به سوی زندگی دیجیتال» با حضور مدیرانی از حوزه ارتباطات و حوزه فرهنگ در موزه ارتباطات برگزار شد. امیر ناظمی، معاون وزیر ارتباطات و رئیس سازمان فناوری اطلاعات گفت: یک مفهوم خیلی جدی به نام فناوری‌هراسی وجود دارد. اگر امروز می‌بنیم که خالق محتوا از استفاده تکنولوژی جدید می‌ترسد، ریشه‌های آن به تاریخ گذشته باز می‌گردد. برای نمونه ۵ مانع یا گروه بودند که مخالف ورود قطار به کشور شدند. به نظر می‌رسد که همچنان هم این نوع مخالفان برای ورود هر دستگاه و تکنولوژی جدیدی به کشور وجود دارند. مجوز تاسیس ماشین دودی در دوران ناصرالدین شاه صادر شده، ولی اولین گروهی که با ورود قطار یا ماشین دودی به کشور مخالفت کردند، گاریچی‌ها بودند؛ یعنی نماد فعالان اقتصادی فناوری پیشین.» او با اشاره به کتاب ایران بین دو انقلاب (نوشته یرواند آبراهامیان) اعلام کرد که گاریچی‌ها به دلیل ترس از پدید آمدن رقیبی ارزان قیمت نسبت به ورود قطار یا ماشین دودی به کشور مخالفت می‌کردند.
او با تاکید اینکه هر تکنولوژی که وارد شود کیفیت و قیمت را بهبود می‌بخشد با ذکر مثالی در مورد شرایط حال ادامه داد: اگر به زمان حال و خلق محتوا در همین زمان بازگردیم، اولین مخالفانی که با کتاب دیجیتال مخالفت می‌کنند، تولیدکنندگان سنتی چاپی هستند. اولین کسانی که با فیلم‌های VODها یا IGTV ها مخالفت می‌کنند، همان کسانی هستند که اقدام به تولید فیلم در سینما‌ها می‌کنند. پس اتفاقی که در حوز مخالفت توسعه محتوای دیجیتال در کشور شاهد آن هستید با توجه به عقبه تاریخی اصلا عجیب نیست.
ناظمی دومین گروه مخالف ورود قطار را زائرانی می‌داند که از همین ابزار جدید برای رفتن به حرم عبدالعظیم استفاده می‌کردند اما به خاطر اینکه یکی از مسافران با قطار تصادف می‌کند آنها نیز به صف مخالفان ورود قطار به کشور می‌شوند. ناظمی با اعلام این موضوع و ارتباط آن با شرایط فعلی شرکت‌های VOD گفت: VODها یا UGCها یا پلتفرم‌هایی حالا هستند که مردم با کمک آن می‌توانند فیلم و سریال ببیند یا مطالب خود را از طریق آن بارگذاری و با دیگران به اشتراک بگذارند. حالا ممکن است در همین هین کسی از این کار آسیب ببیند و در نهایت همین استفاده‌کننده آسیب‌دیده تبدیل به مخالف و به دنبال آنهم مخالفان جدید به وجود می‌آید.
به باور او هیچ تکنولوژی وجود ندارد که در ابتدای ورود خودش آنقدر کارایی‌اش مطمئن باشد و آنقدر سرویس با کیفیت بدهد که هیچ امکان خطایی نداشته باشد. او تاکید می‌کند که پس خطای اولیه برای پلتفرم‌های جدید منجر به پیدا کردن مخالف برایشان می‌شود. ناظمی با اشاره به اینکه چنین موضوعاتی در حوزه‌ای مانند خلق محتوا هم وجود دارد، گفت: استفاده‌کنندگانی که به هر دلیلی نمی‌توانند به نحوه مطلوبی از محتوا استفاده کنند و حتی در حین این استفاده قربانی هم شوند، موج دوم مخالفت با محتوا را شروع می‌کنند. او با اشاره به سومین مخالفان ورود قطار به عنوان نماد دغدغه‌مندان ارزشمند، چهارمین مخالف را ناصرالدین شاه و پنجمین مخالف را روشنفکران اعلام کرد و در عین حال، وجود چنین نگاه‌های منع‌کننده‌ای برای ورود به تکنولوژی را تنها مخصوص ایران ندانست و گفت چنین اتفاق‌هایی در کشورهای پیش‌رفته نیز رخ داده است.
نقطه مشترک برهم خوردن نظم موجود
او ادامه داد: فناوری‌هراسی گسترده نیست. واقعیت چیزی است که نادیده گرفته می‌شود. واقعیت این است که گروه مخالف نوآوری در یک نقطه مشترک هستند یعنی برهم خوردن نظم موجود. فعالان دوره تاریخی گذشته به این دلیل ناراضی به ورود قطار به کشور بودند که بازی را تغییر می‌دهد. هر کسی که در متن ماجرایی باشد متوجه می‌شود با آمدن تکنولوژی جدید باید از فردا در حاشیه قرار بگیرد و حاشیه‌نشیانان وضع موجود به متن فردا تبدیل شوند. هر تکنولوژی که می‌آید، چیزی را که تغییر می‌دهد قدرت بازیگران است. پس هر تکنولوژی در ذات خودش وضع موجود را بهم می‌زند.
براساس اظهارات ناظمی تکنولوژی یک وجهی دارد که نادیده گرفته می‌شود و آن بازتوزیع قدرت است و در همینجا است که مخالفان و موافقان تکنولوژی جدید به وجود می‌آیند. او در این مورد گفت: وقتی تکنولوژی به عرصه‌ای مانند محتوا یا هر عرصه دیگری وارد می‌شود، قدرت بازیگران بهم می‌ریزد. تکنولوژی IT وقتی وارد می‌شود قدرت وزارت ارشادی که می‌خواسته ممیزی محتوا انجام دهد را تغییر می‌دهد. از طرفی قدرت صداوسیمایی که یگانه کانال ارتباطی را داشته است بهم می‌ریزد. پس آنها شروع به مخالفت می‌کنند.
به گفته ناظمی هر فناوری باز توزیع قدرت است و فناوری جدید‌تر یعنی تغییر بازیگران موجود: «فناوری نو واگذاری قدرت به تازه‌واردان است و به همین خاطر فناوری نو مورد هجوم واقع می‌شود. این اتفاق هم تنها در مورد تولید محتوا نیست و در تمام بخش‌ها دیده می‌شود.»